Nasze składniki

To naturalna bomba witaminowa. Wiśnia z Barbadosu, czyli acerola to niemalże synonim witaminy C, a kryje ona w sobie znacznie więcej.

Acerola jest świetnym źródłem β-karotenu (prowitamina A), kwasu foliowego i innych witamin z grupy B (B1, B2, B3, kwas pantotenowy) oraz witaminy E, witaminy K i składników mineralnych: wapnia, żelaza, manganu, fosforu, magnezu, potasu, cynku i sodu. Dostarcza kwasu jabłkowego, białka i nienasyconych kwasów tłuszczowych. Nie zapominajmy o przeciwutleniaczach – karotenoidy (nie tylko beta-karoten, łącznie aż 17 różnych rodzajów), polifenole, antocyjany, flawonoidy (antyoksydanty).

Najbardziej popularne o potwierdzonych właściwościach terapeutycznych to aksamitka wyniosła [Tagetes erecta] i rozpierzchła [patula].

Aksamitka, dzięki bogatej zawartości fitoncydów, czyli roślinnych antybiotyków działa silnie bakteriobójczo m.in. wobec gronkowców, paciorkowców i pałeczek okrężnicy oraz hamuje rozwój grzybów z rodzaju Candida. Ponadto działa wykrztuśnie, czyli upłynnia zalegającą w drogach oddechowych wydzielinę śluzową i ułatwia jej usunięcie.

Warto sięgnąć po nią przy zapaleniu zatok, gardła, oskrzeli i płuc oraz przy infekcjach bakteryjnych opornych na antybiotyki. Aksamitka to pierwsza pomoc przy uciążliwych zakażeniach w obrębie układu moczowego, oddechowego czy płciowego. Ekstrakty ze świeżego ziela działają przeciwpasożytniczo (przywry i obleńce). Aksamitka działa także żółciopędnie oraz ochronnie na miąższ wątroby stąd jej zastosowanie w leczeniu marskości i stłuszczenia tego narządu. Ma właściwości moczopędne i przeciwreumatyczne. Przyspiesza proces odtruwania organizmu poprzez usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii.

Kwiaty aksamitki w rozmaitych odcieniach barwy żółtej i pomarańczowej z domieszką ciepłych brązów są jednym z najbogatszych źródeł karotenoidów – związków o działaniu przeciwutleniającym oraz przeciwnowotworowym. Do najistotniejszych spośród tej grupy barwników należy szeroko stosowana w okulistyce luteina (obniża ryzyko zachorowania na AMD – zwyrodnienie plamki żółtej).

Aminokwasy są podstawową jednostką budulcową wszystkich białek. Pełnią rolę nie tylko budulcową, ale także regulacyjną, wpływając na aktywność wielu enzymów, hormonów, wyspecjalizowanych komórek czy chociażby cząsteczek przekazujących różnorodne sygnały w organizmie.

Istnieje 20 rodzajów aminokwasów białkowych, które można podzielić na wiele sposobów. Jednym z ważniejszych kryteriów podziału jest fakt, czy są syntezowane w naszym organizmie.

Na tej podstawie można więc wyróżnić:

• Aminokwasy endogenne, czyli syntezowane w odpowiedniej ilości, aby zaspokoić dobowe zapotrzebowanie. W tej grupie znajduje się alanina, kwas asparaginowy, kwas glutaminowy, glicyna oraz prolina. Niektórzy naukowcy wliczają do tej klasy także histydynę, argininę, serynę, cysteinę oraz tyrozynę, które przez innych badaczy określane są jako aminokwasy względnie egzogenne.Słowo „względnie” oznacza w tym przypadku, że ich ilość produkowana w organizmie u pewnych osób (np. sportowców lub młodzieży) może okazać się niewystarczająca.
• Aminokwasy egzogenne(EAA – Essentials amino acids),czyli takie, których organizm nie jest w stanie zsyntezować w samodzielny sposób. W tym przypadku niezwykle istotna jest więc konieczność dostarczania ich każdego dnia wraz z pożywieniem. W tej grupie znajduje się izoleucyna, leucyna, lizyna, metionina, fenyloalanina, treonina, tryptofan i walina.

O ile suplementy zawierające aminokwasy rozgałęzione (BCAA) od kilku lat biją rekordy popularności i są szeroko opisywane i omawiane w prasie branżowej, na blogach czy forach internetowych, o tyle o preparatach zawierających aminokwasy egzogenne mówi i pisze się niewiele. Tymczasem to właśnie odpowiednio wysoka podaż EAA jest niezbędna dla wywołania hipertrofii mięśniowej, a deficyt choćby jednego doprowadza do zahamowania procesów wzrostowych.

Ashwagandha rośnie w suchych rejonach klimatu tropikalnego i subtropikalnego – w Południowej Afryce, na Sri Lance, w Chinach i Indiach, gdzie od wieków jest dołączana do składu ajurwedyjskich mieszanek ziołowych. Głównym surowcem zielarskim wykorzystywanym w suplementach diety jest korzeń, choć medycyna naturalna korzysta ze wszystkich części rośliny: liści, kwiatów, ziaren i owoców.

Każda z części rośliny zawiera wiele związków chemicznych wykazujących aktywne działanie na organizm człowieka:

• witanolidy – witania zawiera ich ponad 40 rodzajów; związki te charakteryzuje możliwość modulowania intensywności stanów zapalnych,
• alkaloidy – jedne z głównych substancji czynnych syntetyzowanych przez rośliny; w ashwagandzie wykryto ich ok. 12 rodzajów,
• sitoinozydy – obecne głównie w korzeniu ashwagandhy; wykazują działanie antyoksydacyjnie i przeciw stresowe,
• flawonoidy – substancje pełniące w roślinach rolę barwników i regulatorów procesów fizjologicznych; te obecne w ashwagandzie w badaniach laboratoryjnych wykazują działanie ograniczające wzrost patogennych mikroorganizmów.

Oprócz tego posiada w swoim składzie aminokwasy i przeciwutleniacze – niwelujące wolne rodniki.

Dietetycy zalecają włączanie tego warzywa do diety m.in. ze względu na wysoką zawartość białka i niewielką zawartość tłuszczu. Błonnik daje uczucie sytości po posiłku oraz ułatwia pracę jelit. Jest warzywem charakteryzującym się wysokimi wartościami odżywczymi przy stosunkowo niskiej zawartości kalorii.

Bób zawiera znaczne ilości żelaza, magnezu, miedzi, a także 177 mg folianów w 100 gramach (44% dziennego zapotrzebowania na ten składnik). Jest źródłem witamin takich jak: witamina C, tiamina (witamina B1), ryboflawina (witamina B2), niacyna (witamina B30), kwas pantotenowy, witamina B6, kwas foliowy, witamina A, witamina K oraz składników mineralnych takich jak: wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, sód, cynk.

Białko z pestek dyni zawiera aż 18 aminokwasów, w tym 8 niezbędnych, które nasz organizm musi pozyskać z pożywienia. Aminokwasy zawarte w białku dyniowym są doskonałym budulcem i biorą udział w wielu procesach zachodzących w naszym organizmie, szczególnie związanych ze wzrostem mięśni i komórek.

Przyjęło się, że za białka kompletne uznaje się proteiny, które w swoim składzie zawierają 9 niezbędnych aminokwasów. Do grupy niezbędnych aminokwasów zaliczają się: L-leucyna, L-lizyna, L-fenyloalanina, L-walina, L-treonina, L-izoleucyna, L-metionina, L-histydyna oraz L-tryptofan. Białka, które nie mają odpowiedniej ilości aminokwasów lub posiadają ich niewłaściwe proporcje, to białka niekompletne. W tym kontekście białko z pestek dyni nie jest białkiem kompletnym. W jego składzie znajduje się za niski poziom dwóch niezbędnych – lizyny i treoniny.

Pestki dyni stanowią niezwykle cenne źródło błonnika pokarmowego i dlatego korzystnie wpływają na zdrowie układu pokarmowego. Składnik ten poprawia funkcjonowanie jelit, jej perystaltykę i tym samym zmniejsza ryzyko zaparć.

Nasiona dyni są prawdziwą skarbnicą witamin. Witamina E jest skutecznym przeciwutleniaczem, niszczy ona wolne rodniki i wpływa na odżywienie komórek ciała. To również dobre źródło witamin z grupy B, które są odpowiedzialne za prawidłowe działanie układu nerwowego, zapewniają równowagę psychiczną oraz biorą udział w syntezie hormonów. Witamina A jest składnikiem odpowiedzialnym za prawidłowe funkcjonowanie nabłonka naczyń krwionośnych oraz skóry.

Witaminy: witamina A, witamina E, witamina K, witamina C, witamina B1, witamina B2, witamina B3 (PP), witamina B6, kwas foliowy, kwas pantotenowy.

Składniki mineralne: wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, sód, cynk, miedź, mangan, selen.

Nie jest tajemnicą, że białko jest najważniejszym składnikiem budulcowym naszych mięśni. Jego odpowiednia ilość będzie warunkowała możliwości wysiłkowe, oraz to czy zbudujemy mięśnie. Białko jest również niezbędnym elementem dla regeneracji naszego ciała oraz odpowiada za wiele procesów fizjologicznych. Białko grochu pozbawione jest mleka, cukru mlecznego i glutenu – najbardziej popularnych alergenów. W formie sproszkowanej jest praktycznie pozbawione węglowodanów – zawiera jedynie niewielkie ilości błonnika. Sprawia to, że doskonale sprawdzi się u osób odchudzających się, którym zależy wyłącznie na uzupełnieniu białka.

Białko grochu obfituje w lizynę, argininę, glutaminę, jak i kluczowe aminokwasy BCAA, które odpowiadają za budowanie masy mięśniowej, regenerację oraz wiele aspektów związanych z prawidłowym funkcjonowaniem organizmu. Lizyna doskonale wspomaga proces regeneracji powysiłkowej, jak i nasila syntezę białek. Arginina odpowiada za rozszerzenie naczyń krwionośnych, pomaga kontrolować ciśnienie krwi. Glutamina działa antykatabolicznie i zwiększa odporność.

Zaliczane jest obecnie do grupy produktów spożywczych o udowodnionym, pozytywnym wpływie na zdrowie, czyli tzw. superfoods. Zimnotłoczone białko konopi jest źródłem białka o pełnym profilu aminokwasów egzogennych (EAA), których organizm nie może syntetyzować samodzielnie, muszą one być dostarczane wraz z pożywieniem. Nasiona konopi są lekkostrawne i łatwo przyswajalne, bogate w błonnik, chlorofil, witaminy z grupy B, żelazo, cynk, miedź, wapń, potas, witaminę E, witaminę C oraz nienasycone kwasy tłuszczowe Omega-3-6-9. Zawiera także niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT) oraz kwas GLA.

Konopie siewne, z których pozyskiwane jest białko konopne, nie mają wiele wspólnego z konopiami indyjskimi, które zawierają substancję psychoaktywną.

Proteina konopna odznacza się wyjątkowymi wartościami odżywczymi, dzięki czemu może zastąpić białko pochodzenia zwierzęcego. Wykorzystują to m.in. wegetarianie i weganie, u których ze względu na rezygnację ze spożywania mięsa, mogą pojawić się niedobory witamin, minerałów czy aminokwasów.

Nie zawiera laktozy i jest produktem bezglutenowym, więc może być spożywane przez osoby z nietolerancją lub alergią pokarmową.

Błonnik akacjowy to łatwo rozpuszczalne włókna, które służą jako pożywka dla bakterii jelitowych. Odpowiednia podaż błonnika ma znaczenie nie tylko dla transportu pożywienia w jelicie, ale także dla namnażania pożytecznych bakterii jelitowych.

Składnik ten zapewnia prawidłowy wzrost bifidobakterii i pałeczek kwasu mlekowego w jelicie oraz pozytywnie wpływa na aktywność bakterii okrężnicy. Szczególnie w przypadku niezdrowej, tłustej diety, błonnik akacjowy może być stosowany w celu pobudzenia prestaltyki jelit i pozytywnego wsparcia flory jelitowej.

Jabłko to owoc niezwykle bogaty w błonnik (składający się z rozpuszczalnych pektyn oraz frakcji nierozpuszczalnej). Rozpuszczalna frakcja błonnika jest producentem pożytecznych szczepów bakterii w jelitach, co za tym idzie chroni zdrowie, a zwłaszcza odporność. Naturalny błonnik zawarty w jabłku zwiększa uczucie sytości, zatem znacznie przyspiesza utratę masy ciała oraz obniża zawartość glukozy we krwi.

Błonnik pobudza perystaltykę jelit, a także przyspiesza, pobudza proces wydalania masy pokarmowej. Ma także zbawienny wpływ na funkcjonowanie całego układu pokarmowego, więc powinien być podstawowym elementem zdrowej, zbilansowanej diety. Świadczy o tym także fakt, że naturalny błonnik jabłkowy minimalizuje wchłanianie się cholesterolu, triglicerydów oraz jest świetnym prebiotykiem aktywnie uczestniczącym w rozwoju i funkcjonowaniu mikroflory jelitowej, tworzy dzięki temu naturalną podstawę dla bakterii probiotycznych.

Burak, który zazwyczaj wydaje się niepozornym warzywem, jest bogatym źródłem składników mineralnych, takich jak magnez, potas, cynk, żelazo czy fosfor oraz dwóch mało znanych pierwiastków – cezu i rubidu. Skład buraka uzupełniony jest również witaminami z grupy B, witaminę C, witaminę A, witaminę E, witaminę K, błonnik pokarmowy, przeciwutleniacze oraz kwas foliowy. Proszek z czerwonych buraków jest dobrym źródłem manganu oraz zawiera betainy, które mogą zmniejszać stężenie homocysteiny, homologa naturalnie występującego aminokwasu cysteiny.

Buraki swoje właściwości lecznicze zawdzięczają przede wszystkim ogromnej ilości antocyjanów oraz flawonoidów, tj. barwników: betainie i cholinie. Barwniki wchodzące w skład buraka, mają właściwości przeciwutleniające, wspomagające przemianę materii, co powoduje usuwanie szkodliwych toksyn z organizmu. Najwięcej składników odżywczych buraka znajduje się w wyciśniętym z nich soku, gdyż ugotowane buraki tracą większość składników odżywczych.

Dostarcza organizmowi witaminy z grupy B, a także witaminy A, C i E, aminokwasów, chlorofilu, kwasów tłuszczowych omega-3 oraz kwasów nukleinowych. Zawiera również liczne składniki mineralne: żelazo, wapń, potas, magnez, cynk, mangan, fosfor, selen i jod. Do diety powinni włączyć ją w szczególności weganie i wegetarianie, a także osoby odchudzające się lub borykające z anemią.

Zawartość w 100g produktu: kwasy tłuszczowe nienasycone – 225mg, kwasy tłuszczowe nasycone – 50mg, kwasy nukleinowe (RNA/DNA) – 30%, chlorofil – 3,6g, ksantofil – 425mg, inozytol – 89mg, żelazo – 225mg, wapń – 341mg, potas – 885mg, magnez – 373mg, cynk – 4,1mg, mangan – 5,7mg, selen – 7mcg, sód – 15,4mg, miedź – 0,16mg, jod – 0,5mg, beta-karoten – 86,8mg, karoten – 124mg, kwas foliowy – 1,2mg, witamina B1 – 1,9mg, witamina B2 – 4,6mg, witamina B3 – 20mg, witamina B6 – 1,4mg, witamina B12 – 0,6mg, witamina C – 59mg, witamina E – 5,7mg, arginina – 3,6g, lizyna – 3,46g, histydyna – 1,26g, fenyloalanina – 3,03g, tyrozyna – 2,22g, leucyna – 5.08g, izoleucyna – 2,39g, metionina – 1,41g, walina – 3,75g, alanina – 4,65g, glicyna – 3,35g, prolina – 2,61g, kwas glutaminowy – 5,93g, seryna – 2,15g, treonina – 2,63g, kwas asparaginowy – 5,08g, tryptofan – 1,35g, cysteina – 0,69g, ornityna – 0,06g oraz CGF (czynnik wzrostu chlorelli) – 5%.

Każdy zdrowy organizm musi być w stanie przetworzyć otrzymane pożywienie. Przetworzenie natomiast rozpoczyna się od zdolności ludzkiego ciała do trawienia, czyli rozkładania pożywienia na substancje odżywcze, które mogą być w takiej postaci absorbowane przez organizm człowieka. Stały pokarm bowiem nie jest w stanie dostarczyć minerałów i witamin – staje się to możliwe dopiero gdy ulegnie przetworzeniu. To zaś możliwe jest wyłącznie dzięki enzymom trawiennym, które rozpoczynają proces przetworzenia pokarmu na związki absorbowalne.

Niektóre enzymy trawienne odpowiedzialne są za rozkładanie tłuszczów i białek, inne za trawienie węglowodanów. Enzymy trawienne rozkładają skrobię, glikogen, aminokwasy, celulozę. Dlatego tak ważne jest posiadanie odpowiedniego poziomu wszystkich enzymów trawiennych.

To naturalnie występujące w roślinach (w warzywach, owocach i nasionach) substancje mające za zadanie ich ochronę m.in. przed szkodliwym działaniem środowiska, infekcjami grzybiczymi czy wirusowymi. Umożliwiają przetrwanie roślin w środowisku naturalnym. Przykładem mogą być czerwone i jasnozielone pigmenty (barwniki) występujące naturalnie w warzywach i owocach pochłaniające, a tym samym unieszkodliwiające promieniowanie ultrafioletowe działające na rośliny. Innym przykładem są substancje aromatyczne obecne w czosnku, cebuli czy porze chronią je przed wirusami i grzybami.

Dlaczego fitoskładniki są tak istotne dla naszego organizmu?
Są to roślinne substancje aktywne wykazujące działanie korzystne dla zdrowia. Wiele z nich ma właściwości antyoksydacyjne (np. witamina C, flawonoidy), zabezpieczające organizm człowieka przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Do najlepiej poznanej grupy związków aktywnych biologicznie zaliczamy przede wszystkim flawonoidy, karotenoidy i niektóre witaminy.

Polifenole (głównie flawonoidy) to silne antyoksydanty występujące np. w aceroli, jabłkach, winogronach, zielonej herbacie oraz ziołach (w lipie, głogu czy czarnym bzie). Ich rola w organizmie człowieka łączy się bezpośrednio z działaniem przeciwutleniającym:

Kwercetyna także należąca do flawonoidów – obecna w moringa oleifera, jabłkach, cebuli i ostropest plamisty.

Likopen (zaliczany do przeciwutleniaczy) to czerwony barwnik obecny w pomidorach, marchwi. Należy do karotenoidów.

Beta-karoten to także barwnik należący do grupy karotenoidów, obecny głównie w pomarańczowych roślinach – morelach, dyni, marchwi czy aceroli i chlorelli.

Saponiny występujące m.in. w cebuli, czosnku czy korzeniu żeń-szenia.

Izotiocyjany, które znajdziemy w kapuście, brokułach i brukselce.

Terpeny to substancje zapobiegające powstawaniu wrzodów oraz próchnicy zębów, których źródłem są m.in. mniszek lekarski, pomarańcze czy grejpfruty.

Stewia to substancja słodząca, która jest polecana osobom na diecie odchudzającej lub nietolerującym sacharozę. Jest nie tylko słodsza od białego cukru, ale też zdrowsza i łatwiej wydalana z organizmu.

Stewia pochodzi z obszarów Paragwaju oraz Brazylii i często określana jest, jako „słodkie zioło Paragwaju” lub „miodowy liść”.

Glikozydy Stewiolowe odznaczają się 200–300-krotnie większą słodkością w porównaniu do sacharozy, przy prawie zerowej kaloryczności.

Imbir jest bogaty w substancje przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i przeciwwirusowe. Dobry na przeziębienie i drobne infekcje. Imbir zawiera w swoim kłączu cenny olejek o działaniu pobudzającym wydzielanie soków żołądkowych. Poprawia i ułatwia trawienie.

Oprócz witamin i składników mineralnych, kłącze zawiera wiele składników czynnych takie jak: gingerole i shogaole. W składzie można znaleźć również oleje lotne (od 1-3%).

Witaminy w imbirze to m.in.: witamina C, witamina A, witamina K, witamina B1 (tiamina), witamina B2 (ryboflawina), witamina B3 (niacyna), witamina B4 (cholina), witamina B5 (kwas pantotenowy), witamina B6, foliany.

Składniki mineralne w imbirze to m.in.: sód, wapń, żelazo, magnez, potas, fosfor, miedź, cynk, mangan, selen.

Inulina jest składnikiem roślinnym występującym w roślinach m.in. w cykorii. Jest fruktanem, dlatego nie jest trawiona przez układ pokarmowy. Trafia natomiast do jelit, gdzie pełni funkcję prebiotyku, czyli substancji, która odżywia żyjące tam bakterie, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu.

Inulina poprawia przyswajanie składników mineralnych. Poprawia biodostępność pierwiastków takich jak: wapń, magnez, żelazo, miedź, cynk i fosfor. Obniżone dzięki inulinie pH w jelicie cienkim powoduje wzrost stężenia składników mineralnych w postaci jonowej oraz przyśpiesza ich wchłanianie przez błony komórkowe. Dzięki inulinie rozrasta się także błona śluzowa jelita grubego, przez co również zwiększa się zdolność wchłaniania minerałów (1).

Zawiera mnóstwo błonnika, białka oraz całą skarbnicę witamin, w tym rzadko występującą w warzywach witaminę K. Jest bogatym źródłem witaminy C, witaminy A, karotenoidów (β-karotenu, luteiny, zeaksantyny), które pomagają usuwać z organizmu wolne rodniki. Ponadto zawiera kwas foliowy. Ma również sporo soli mineralnych, przede wszystkim wapnia, potasu, magnezu i żelaza oraz sulforafanu, który jest jednym z najsilniejszych antyoksydantów. Zawarty w jarmużu sulforafan to przeciwutleniacz, który wykazuje właściwości antynowotworowe, co potwierdzone zostało badaniami naukowymi.

Podobne działanie mają pozostałe przeciwutleniacze wchodzące w skład tego warzywa. Uczestniczą w regeneracji utlenionych wcześniej witamin oraz zmniejszają stan zapalny w organizmie. Związki obecne w jarmużu zapobiegają uszkodzeniom DNA, przez co wykazują także silne działanie przeciwrakowe i mogą zmniejszać ryzyko pojawienia się nowotworów. Ponadto są odpowiedzialne za ochronę naczyń krwionośnych, poprawiają profil lipidowy, ograniczają prawdopodobieństwo wystąpienia cukrzycy typu II i otyłości. Luteina zawarta w liściach pomaga także zmniejszać prawdopodobieństwo chorób oczu.

To produkt, który w swoim składzie zawiera ponad 300 różnych składników. Zaliczamy do nich m.in.: kwasy tłuszczowe, które tworzą tzw. masło kakaowe (głównie oleinowy, stearynowy i palmitynowy), witaminy, składniki mineralne, metyloksantyny (teobromina i kofeina) czy aminokwasy (tryptofan, tyramina, serotonina) [1]. Kakao jest również bogate w polifenole – ich całkowita zawartość w suchej masie wynosi aż 10-20%. W 100 g wyciągu z kakao możemy znaleźć 1400 mg flawonoli i procyjanidyn, czyli ok. 14 razy więcej niż np. w jabłku [2].

Do witamin, których udział w kakao jest największy można zaliczyć niacynę i ryboflawinę (ogólnie witaminy z grupy B). Wśród składników mineralnych dominują: magnez, żelazo, potas, wapń, fosfor i cynk. W 100 g proszku znajduje się ok. 230 kcal, 20 g białka, 14 g tłuszczu i 58g węglowodanów w tym 37g błonnika [3].

Kakao bez cukru cechuje się niskim indeksem glikemicznym (IG=20)k

Składniki odżywcze kakao to m.in.: błonnik pokarmowy, kwasy tłuszczowe nasycone, kwasy tłuszczowe jednonienasycone, Kwasy tłuszczowe wielonienasycone, sód, potas, wapń, fosfor, magnez, żelazo, cynk, miedź, mangan, selen, witamina A, witamina E, ryboflawina, niacyna, witamina B6, foliany.

Koenzym Q10 (ang. coenzyme Q10), zwany też witaminą Q jest składnikiem, który pozwala na prawidłowe funkcjonowanie tkanek oraz najważniejszych narządów wewnętrznych. Jego obecność jest szczególnie ważna dla organów, które do prawidłowej pracy potrzebują jej najwięcej, jak mięsień sercowy oraz mięśnie szkieletowe. Jego główną właściwością jest zapewnienie odpowiedniego wytwarzania energii w mitochondrium każdej komórki. Dodatkowo, koenzym Q10 wykazuje działanie antyoksydacyjne, co pozwala na opóźnianie się procesów starzenia. Antyoksydacja jest również ważna, dla zachowania prawidłowej struktury komórek oraz tkanek organizmu człowieka. Jego niedobór mógłby prowadzić do zmiany ich kodu DNA, a w konsekwencji mutacji, na przykład w komórki nowotworowe.

Koenzym Q10 znajduje zastosowanie w terapiach chorób związanych z uszkodzeniami mitochondriów oraz tych, gdzie spada ilość mitochondrialnego koenzymu. Serce, mózg, wątroba czy mięśnie mają duże zapotrzebowanie energetyczne, zatem potrzebują największych ilości ubichinonu. Wraz z wiekiem zmniejsza się poziom i synteza mitochondrialnego koenzymu, a spadek tej ilości może być specyficzny dla pewnych tkanek. Stąd zastosowanie koenzymu w terapii chorób neurodegeneracyjnych (choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane, pląsawica Huntingtona).

Korzystne działanie koenzymu Q10 potwierdzono również w kardiomiopatiach, niewydolności krążenia, nadciśnieniu tętniczym, chorobie niedokrwiennej serca, niemiarowości rytmu serca, miażdżycy, cukrzycy, otyłości, periodontopatiach (chorobach przyzębia, np. parodontozie). Wyrównanie niedoborów w podeszłym wieku może spowolnić procesy starzenia. Bywa stosowany w zatruciach oraz w celu zwiększenia wydolności fizycznej organizmu. Niedobory ubichinonu pojawiają się w wyniku procesów fizjologicznych (wraz z wiekiem synteza koenzymu zmniejsza się) lub procesów patologicznych: kardiomiopatii, nadciśnienia, zatruć, zakażeń, na skutek wystawienia na promieniowanie jonizujące, długotrwałego zażywania leków przeciwnowotworowych lub obniżających poziom cholesterolu (statyn), na skutek niedożywienia.

Kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6 należą do Niezbędnych Nienasyconych Kwasów Tłuszczowych (NNKT), które nie są wytwarzane przez nasz organizm i dlatego powinny być dostarczane wraz z pożywieniem. Zastępowanie w diecie tłuszczów nasyconych tłuszczami nienasyconymi pomaga w utrzymaniu prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi (jedno- i wielonienasycone kwasy tłuszczowe są tłuszczami nienasyconymi).

Polecany jest osobom chcącym utrzymać prawidłowy poziom cholesterolu we krwi, starszym, intensywnie uczącym się i intensywnie uprawiającym sport. Polecany jest również dzieciom w wieku szkolnym ze względu na korzystny wpływ NNKT na ich wzrost i rozwój. Kwasy tłuszczowe omega 9 korzystnie wpływają na lipidogram, a także poprawiają jakość skóry.

W przeciwieństwie do większości kwasów tłuszczowych, których synteza możliwa jest poprzez przekształcenia innych związków, kwasy tłuszczowe omega-3 muszą być dostarczone z dietą. Ich główne źródła to tłuste ryby morskie, siemię lniane i olej lniany, oleje roślinne, nasiona i orzechy. Kwasy tłuszczowe omega 6 znajdują się głównie w olejach roślinnych takich jak słonecznikowy, kukurydziany, konopny, rzepakowy, sojowy, z wiesiołka dwuletniego, ogórecznika oraz krokosza bawarskiego, z pestek winogron, z zarodków pszenicy. Inne źródła to tofu, migdały, orzechy włoskie, pestki czarnej porzeczki. Kwasy tłuszczowe omega 9 w największych ilościach znajdują się w oliwie z oliwek oraz oleju rzepakowym.

Luteina jest łatwo rozpuszczalna w tłuszczach, co oznacza, że spożywanie produktów, które ją zawierają powinny towarzyszyć również tłuszczom roślinnym dzięki, którym znacznie wzrośnie jej przyswajalność do organizmu. W zależności od potrzeb naszego ciała, luteina w procesie metabolizmu jest dostarczana do różnych organów. Z łatwością przedostaje się do wątroby i innych tkanek miękkich. Należy do karotenoidów. Ich najważniejszą cechą jest działanie antyoksydacyjne wobec reaktywnych form tlenu, jak i wolnych rodników. Dzięki tej właściwości karotenoidy chronią organizm przed wieloma ciężkimi, przewlekłymi chorobami. Stosowanie diety bogatej w luteinę oraz zeaksantynę zapobiega powstaniu zaćmy i zwyrodnieniu plamki żółtej. Plamka żółta siatkówki oka umożliwia widzenie centralne i jest odpowiedzialna za ostrość widzenia. Uważa się, że ich działanie opiera się na 2 mechanizmach; jako antyoksydantu oraz filtru niebieskiego promieniowania, który jest odpowiedzialny za uszkodzenia fotoreceptorów i nabłonka barwnikowego siatkówki .

Badania nad suplementacją luteiną i zeaksantyną wskazują na poprawę w wydajności widzenia ludzkiego oka. Luteina gromadzi się także w skórze. Z badań wynika, że luteina może odgrywać ważną rolę w zachowaniu jej zdrowia, stanowi bowiem barierę, która spowalnia utratę wilgotności skóry. Luteina i zeaksantyna mogą również chronić przed chorobami skóry związanymi z nadmiernym wpływem promieniowania ultrafioletowego, działając jak naturalny filtr przeciwsłoneczny.

Wszystkie swoje prozdrowotne właściwości maca zawdzięcza bogatemu składowi. Korzeń maca zawiera 18 aminokwasów (w tym aminokwasy egzogenne), węglowodany, błonnik i łatwo przyswajalne białko oraz niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT).

Dzięki temu korzystnie wpływa na metabolizm oraz pracę układu hormonalnego. Jest również źródłem dużej ilości witamin, między innymi A, C, B1, B2 i B6, a także składników mineralnych – cynku, miedzi, żelaza i wapnia.

Korzeń maca prezentuje silne właściwości adaptogenne. Dodaje energii, zwiększa wytrzymałość i odporność na stres. Pozwala na efektywniejszą pracę umysłową oraz fizyczną. Jest powszechnie uznawany za tzw. superfood, z właściwości którego czerpią m.in. sportowcy. Suplementacja maca w połączeniu z suplementacją koenzymem Q10, może przynosić zauważalne korzyści u osób intensywnie zażywających sportu.

Największą zaletą mąki ryżowej jest to, że jest naturalnie bezglutenowa, dzięki czemu świetnie sprawdzi się w kuchni osób chorych na celiakię oraz alergie pokarmowe. Poza tym mąka zawiera duże ilości cennego nierozpuszczalnego błonnika, co sprawia, że przyczynia się do sprawniejszej pracy jelit. Ale to nie wszystko – mąka to też doskonałe źródło choliny (witaminy B4), biorącej między innymi udział w transporcie cholesterolu oraz trójglicerydów z wątroby. Mąka ryżowa jest również bogata w niacynę, witaminę B1, witaminę B2, witaminę B6, witaminę B12, foliany, witaminę E oraz minerały takie jak magnez, żelazo, cynk, fosfor, potas, sód, wapń, oraz miedź.

Witaminy i składniki mineralne wpływają na prawidłowe funkcjonowanie wielu układów w organizmie, m.in.: układu sercowo- naczyniowego, układu nerwowego, układu immunologicznego oraz wpływa na metabolizm energii w organizmie.

Korzeń marchewki to naturalna skarbnica wielu wartości odżywczych. Warzywo to bogate jest w witaminy B1 (tiamina), witaminę B2 (ryboflawina), witaminę B6, kwas foliowy, witaminę C, witaminę D, witaminę E, witaminę K, kwas nikotynowy i flawonoidy. Dodatkowo występuje bogaty zestaw karotenoidów: β-karoten, α-karoten, γ-karoten, likopen, kryptoksantyna, luteina, ich częściowe metabolity: β-apokarotenoidy, jak również ksantofile, w tym wiolaksantyna.

Wszystkim dbającym o urodę i sylwetkę marchew dostarcza ważnych składników mineralnych, takich jak wapń, żelazo, fosfor, miedź, cynk, magnez, sód, jod oraz potas – to im właśnie zawdzięczamy jędrne ciało, piękną cerę i trwałą opaleniznę oraz zdrowe i mocne włosy i paznokcie.

W tradycyjnej herbacie parzonej spożywany jest tylko ekstrakt, natomiast substancje czynne, które znajdują się w liściach są wyrzucane. Proszek dobrze rozpuszcza się w wodzie i dzięki temu można korzystać z zawartości wszystkich składników odżywczych.

Właściwości zielonej herbaty matcha zawdzięczamy, przede wszystkim, zawartości dwóch polifenoli: L-teaniny i katechin EGCG. Katechiny są związkami polifenolowymi zaliczanymi do flawanoli. Katechiny działają antybakteryjnie, przeciwgrzybicznie i antywirusowo. Tym samym wzmacniają układ odpornościowy.

W zielonej herbacie Matcha znajdziesz również: żelazo, wapń, cynk, potas, sód, ß-karoten, witaminę C, witaminę E, kofeinę, błonnik oraz aminokwasy.

Jak matcha działa na nasz organizm?

• zmniejsza ryzyko cukrzycy, miażdżycy i chorób serca,
• wspomaga pamięć i koncentrację i świeżość umysłu,
• obniża poziom cholesterolu,
• oczyszcza organizm z toksyn,
• wzmacnia układ odpornościowy,
• przyspiesza metabolizm,
• pobudza i dodaje energii, choć jednocześnie relaksuje,
• obniża poziom stresu.

Tłuszcze to związki chemiczne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Skrót MCT oznacza średniołańcuchowe kwasy tłuszczowe (z ang. medium chain triglycerides). Tłuszcze MCT wyróżniają się unikalnym procesem ich trawienia i wchłaniania. Są wchłaniane bezpośrednio z komórek nabłonka jelitowego, a następnie transportowane żyłą wrotną prosto do wątroby. Trawienie tłuszczów MCT nie wymaga obecności lipazy i żółci, dlatego cały proces przebiega szybciej.

Choć dietetycy podkreślają, że ich nadmiar wpływa niekorzystnie na stan zdrowia, to mimo wszystko nie jesteśmy w stanie obejść się bez nich.

Kwasy tłuszczowe pełnią istotne funkcje, w tym m.in.: są źródłem energii, stanowią budulec błon komórkowych, regulują pracę żołądka, wpływają na funkcjonowanie układu krążenia, zwiększają przyswajalność witamin A, D, E i K.

Mleko kokosowe jest źródłem aminokwasów, potasu, fosforu oraz magnezu. Zawiera spore ilości białka, błonnika, jest również świetnym źródłem dobrze przyswajalnego wapnia. W swoim składzie posiada również cenne dla naszego organizmu nasycone kwasy tłuszczowe. Tłuszcze znajdujące się w mleku kokosowym są wspaniałym źródłem energii, dlatego produkty te polecane są dla sportowców, wegetarian. W składzie mleka kokosowego znajduje się także kwas laurynowy, który ma pozytywny wpływ na odporność naszego organizmu. Jest niezwykle cenny i oprócz kokosa występuje również w mleku matki. Po dostaniu się do naszego organizmu przekształca się w monolaurynę – ma działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe.

Pomimo wysokiej zawartości tłuszczów produkt ten nie jest przeciwwskazany w diecie redukcyjnej. Jak wiadomo, głównym powodem nadwagi i otyłości jest dodatni bilans energetyczny. Ponadto część specjalistów uważa, że mleko kokosowe może działać wspomagająco na proces odchudzania, dzięki temu, że kwasy tłuszczowe z przewodu pokarmowego dostają się bezpośrednio do wątroby, gdzie przekształcane są na energię – w ten sposób nie odkładają się w tkance tłuszczowej.

Surowiec farmaceutyczny stanowi korzeń, ziele, liść i kwiatostan mniszka. Najwięcej substancji biologicznie aktywnych znajduje się w korzeniach i w liściach. W korzeniach znajdziemy trójterpeny, gorycze, fitosterole, wielocukry (pektyna i inulina), żywice, kwasy organiczne (m. inkwas foliowy), garbniki, prowitamina A, witamina C, trochę witaminy E oraz sporo soli mineralnych, zwłaszcza potasu, a także fosfor i wapń.

Liście i kwiaty bogate są we flawonoidy, fenolokwasy i karotenoidy, a także witaminę C, A i witaminy z grupy B oraz olejek eteryczny i inulinę. Najważniejszymi substancjami aktywnymi liści mniszka są laktony seskwiterpenowe takie jak kwas taraksynowy (taraksacyna), triterpeny (cykloartenol), fitosterole, flawonoidy. Liście zawierają także wiele składników mineralnych (potas, mangan, żelazo, wapń). W kwiatach występują 16-hydroksypochodne taraksasterole: arnidiol i faradiol. Wykryto także karotenoidy, flawonoidy, olejek. Sok mleczny zawiera inulinę, kwas krzemowy i lakton (laktukopikryna), oraz witaminy z grupy B, witamina A, C i D.

Moringa to roślina pochodząca z obszarów Indii, Pakistanu, Bangladeszu i Afganistanu. Jest również uprawiana w tropikach. Liście, kora, kwiaty, owoce, nasiona i korzeń są używane do wytwarzania leków.

W liściach moringi znajdują się (na 100g): potas – ok. 337 mg, wapń – ok. 185 mg, żelazo – ok. 4 mg, wysokobiodostępne foliany, witamina C – ok. 200 mg

Ponadto są one źródłem wielu związków bioaktywnych, takich jak: flawonoidy (m.in. kwercetyna, rutyna), kwasy fenolowe (m.in. chlorogenowy, galusowy), alkaloidy, glukozynolany, saponiny, fityniany, karotenoidy (luteina, zeaksantyna, β-karoten). W liściach znajdują się również kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6.

Badania naukowe wykazują, że moringa ma wiele właściwości prozdrowotnych.

Trudno uwierzyć, że substancje pochodzące z tej dzikiej rośliny mają tyle właściwości dobrych dla ludzkiego organizmu.

Zawiera sylimarynę, czyli kompleks flawonoliganów zawarty w ostropeście plamistym (owoc, Fructus Cardui mariani, albo raczej – sive potius Fructus Silybi mariani), a właściwie w łupinie nasiennej) – Carduus marianus L. (Silibum marianum Gaaertn.). Sylimaryna obejmuje przede wszystkim sylibinę (sylibinina), izosylibinę, sylikrystynę, i sylidianinę (silymonina). W surowcu zawarte są również cenne fitosterole (kampesterol, beta-sitosterol, lanosterol, stigmasterol), witamina F, E, flawony (apigenina, luteolina, chrysoeriol, eriodykcjol), flawonole (kemferol, kwercetyna), flawanony (toksyfolina), glikozydy fenolowe.

Sylimaryna stabilizuje strukturę błon komórkowych, działa żółciotwórczo, żółciopędnie, detoksykująco, przeciwzapalnie, hepatoprotekcyjnie, lipotropowo, rozkurczowo, w większych dawkach rozwalniająco, rzadziej przeczyszczająco. Reguluje pasaż treści pokarmowej, wypróżnienia. Chroni komórki wątrobowe przed szkodliwym wpływem chloroformu, eteru, czterochlorku węgla, mikotoksyn (w tym również toksyn z muchomora sromotnikowego), acenolu (paracetamolu, acetaminofenu), piramidonu, antypiryny, etanolu. Wymiata wolne rodniki. Hamuje lipoksygenazę, spowalnia tworzenie prostaglandyn i leukotrienów prozapalnych. Sylimaryna redukuje preoksydację lipidów. Wzmaga polimerazę I RNA, pobudza translację w komórkach wątroby. Redukuje kumulację kolagenu, zapobiegając marskości i zwłóknieniu wątroby, nerek i serca. Sylimaryna redukuje ekspresję profibrogennej cytokiny TGF-beta.

Obniża stężenie cholesterolu we krwi, hamuje wytrącanie się blaszek miażdżycowych. Dlatego sylimaryna jest zalecana w leczeniu naturalnym hipercholesterolemii. Zapobiega również wytracaniu się złogów i kamieni żółciowych.

Sylimaryna oddziałując na gospodarkę tłuszczową wpływa na skład ilościowy i jakościowy łoju. Spowolniony zostaje proces rogowacenia gruczołów łojowych i naskórka. Może to zostać wykorzystane w leczeniu trądziku i łuszczycy. Ponadto hamowanie stanu zapalnego przez sylimarynę zachodzi również w skórze. Sylimaryna zmniejsza reakcje autoagresji immunologicznej. Zalecana jest ochronnie w przypadku narażenia na działanie toksycznych związków chemicznych, w przypadku wirusowego zapalenia wątroby, alkoholizmu, nadużywania leków przeciwbólowych i chorób alergicznych.

Piperyna – alkaloid występujący w największych ilościach w wierzchniej okrywie ziarna pieprzu. Bioperyna natomiast to ekstrakt z owoców czarnego pieprzu lub pieprzu długiego zawierający nie mniej niż 95% piperyny. Przeprowadzone badania wykazały, że bioperyna posiada wiele korzystnych właściwości, m.in. poprawia wydolność organizmu, zwiększa odporność, pobudza przemianę materii czy zwiększa przyswajanie składników odżywczych.

Przyjmowane przez nas suplementy diety nie są w pełni wykorzystywane przez organizm. Naukowcy odkryli rozwiązanie tego problemu. Wykazano, że bioperyna może poprawiać biodostępność wielu preparatów. Może ona oddziaływać na mechanizmy, za pomocą których organizm kontroluje dostępność składników odżywczych dla komórek. Dzięki temu poprawia znacznie przyswajalność witamin i składników mineralnych, takich jak selen, witaminy z grupy B, beta-karoten i koenzym Q10.

Zawierają witaminy z grupy B, E, PP oraz składniki mineralne, a w tym magnez, fosfor, wapń, krzem i cynk. Ich spożywanie korzystnie wpływa na masę ciała i odporność. Ze względu na sporą zawartość magnezu, płatki owsiane pomagają oswoić stres, wzmacniają pamięć i koncentrację.

Płatki owsiane dzięki cennym składnikom odżywczym m.in. wspomagają pracę jelit, obniżają poziom cholesterolu i poprawiają glikemię u osób, które mają zaburzenia tolerancji glukozy. Ponadto są dobrym źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych i błonnika. Tłuszcz znajdujący się w płatkach owsianych jest bardzo korzystny dla zdrowia, gdyż w 80% składa się z nienasyconych kwasów tłuszczowych. Należą do nich m.in.: kwas oleinowy, α-linolenowy, linolowy, kwas eikozapentaenowy, dokozaheksaenowy oraz arachidonowy.

Płatki owsiane są bardzo dobrym źródłem witaminy B1, B5 oraz E. Tiamina (wit. B1) jest szczególnie ważna dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. Wpływa pozytywnie na zdolność koncentracji, lepszy sen oraz pamięć.

Z kolei kwas pantotenowy (witamina B5) jest niezbędny do metabolizmu białek, tłuszczy i węglowodanów oraz do syntezy cholesterolu, hormonów, czy neuroprzekaźników.

Witamina E działa przede wszystkim przeciwrodnikowo, zapobiega więc mutacjom oraz szybszemu starzeniu się organizmu.

Siemię lniane to nieduże ziarenka lnu pospolitego. Te cenne, oleiste ziarna są zaliczane do tzw. superfoods, czyli do zdrowej żywności o cennych właściwościach prozdrowotnych. Dzięki składnikom takim jak błonnik, kwasy tłuszczowe (szczególnie kwas linolenowy), fitoestrogeny i antyoksydanty siemię lniane sprzyja przywracaniu i utrzymaniu równowagi fizjologicznej organizmu.

W siemieniu lnianym znajdziemy m.in.:

• błonnik stanowiący ponad jedną czwartą masy nasion lnu, w tym również błonnik rozpuszczalny w wodzie – działa korzystnie na florę bakteryjną jelit
• lignany
• lignina SDG
• kwasy tłuszczowe omega-3 – stanowią nawet 60 proc. składu tłuszczów obecnych w siemieniu lnianym, dzięki czemu siemię jest jednym z najbogatszych źródeł roślinnych tych kwasów
• sterole roślinne – związki chroniące przed wolnymi rodnikami
• aminokwasy (m.in. lizyna, leucyna, tryptofan, fenyloalanina)
• składniki mineralne takie jak magnez, potas, wapń, mangan, miedź, cynk i selen
• witaminy, w tym kwas foliowy, witamina C, witamina E, witamina K, niacyna (witamina B3) oraz inne witaminy z grupy B (B1, B2, B5, B6).

Hawajska czarna sól wykazuje działanie antytoksyczne – usuwa z organizmu substancje szkodliwe i zbędne produkty przemiany materii. Jest silnym przeciwutleniaczem hamującym rozwój szkodliwych wolnych rodników. Wspomaga organizm przy chorobach układu pokarmowego, takich jak wzdęcia czy bóle brzucha. Ze względu na zawartość magnezu, hawajska czarna sól polecana jest osobom zmagającym się z podwyższonym ciśnieniem krwi i chorym na serce. Warto wspomnieć, że pierwiastek ten wzmacnia także układ kostny oraz przynosi ukojenie w sytuacjach silnego stresu.

W składzie soli hawajskiej znajdziemy również wapń – składnik mineralny odpowiedzialny za prawidłowy rozwój kości i zębów. Właśnie dlatego ten rodzaj soli powinien być szczególnie używany przez osoby znajdujące się w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia osteoporozy. Charakterystycznym składnikiem hawajskiej czarnej soli jest też aktywny węgiel, który działa antybakteryjnie oraz przeciwdziała bólom brzucha.

Spirulna jest bogata w wiele odżywczych składników. Wśród nich wymienić można: białko (od 60 do 70 procent); aminokwasy (zawiera wszystkie aminokwasy niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu); kwas linolenowy mający działanie antybakteryjne oraz przeciwbólowe; kwas foliowy, sprzężony kwas linolowy; fikocyjanina, która odpowiada za charakterystyczną barwę spiruliny, ma działanie przeciwzapalne i oczyszczające.

Jest bogatym źródłem przeciwutleniaczy oraz witamin i składników mineralnych.

Zawiera między innymi: witaminę C, witaminę B1, witaminę B2, witaminę B3, witaminę B6, kwas foliowy, witaminę A, witaminę E, witaminę K, wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, sód, cynk.

Szpinak zawiera wiele cennych składników odżywczych – witamin i soli mineralnych oraz beta-karoten i luteiny, które są silnymi przeciwutleniaczami. Do najbogatszych składników odżywczych szpinaku należą witaminy A, C, K1 oraz żelazo, kwas foliowy i wapń. Zawiera również silne przeciwutleniacze, w tym luteinę, zeaksantynę i kwercetynę (wszystkie zwalczają wolne rodniki i zmniejszają stres oksydacyjny).

Inne ważne składniki odżywcze szpinaku to m.in: wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, witamina C, kwas foliowy, witamina A, luteina i zeaksantyna, witamina K. Oprócz wielu witamin i minerałów szpinak dostarcza przeciwutleniaczy. Należą do nich kemferol, flawonoid oraz inny zwany kwercetyną.

Kluczowe składniki jęczmienia to białka, witaminy i składniki mineralne. Białko jęczmienne posiada 18 z 22 aminokwasów, w tym wszystkie osiem niezbędnych aminokwasów, których organizm nie może sam wytworzyć. Trawa jęczmienna dostarcza nam m.in. sód, żelazo, wapń , magnez, potas, miedź i cynka a także witaminę A zwanej Beta-Karotenem, witaminę B1 (tiamina) , witaminę B2 (ryboflawina), witaminę B3 (niacyna), witaminę B6 (pirydoksyna) oraz istotną szczególnie dla wegetarian witaminę B12, witaminę C, witaminę E, kwas foliowy, chlorofil.

Jeśli możemy powiedzieć, że istnieją substancje, które przedłużają naszą młodość, to są to przeciwutleniacze. Do najcenniejszych enzymów antyutleniających obecnych w trawie jęczmiennej zaliczamy SOD- przeciwutleniającą dysmutazę nadtlenkową. SOD – którego poziom ulega zmniejszeniu z wiekiem tak jak koenzymu Q10. Działa bardzo silnie antyoksydacyjnie, wzmacnia mechanizmy obronne, neutralizuje wolne rodniki, przedłuża życie komórek i przyspiesza ich regenerację.

Trawa pszeniczna jest uważana za tzw. superfoods, która może dostarczyć naszemu organizmowi naprawdę dużych pokładów wartościowych składników. Najważniejszym z nich jest bez wątpienia występujący w niej aż w 70% chlorofil. Ten zielony barwnik powstający w procesie fotosyntezy działa alkalizująco, wspomaga oczyszczanie organizmu z toksyn i metali ciężkich, wspiera pracę tarczycy, wątroby oraz układ krwionośny.

Zielona trawa pszeniczna posiada w składzie 17 aminokwasów (z których połowę uważa się za niezbędne dla ciała człowieka), a do tego liczne enzymy: katalazy, dysmutazy, indolu oraz enzymu PYD1.

Występują w niej również naturalne przeciwutleniacze: flawonoidy, alkaloidy, triterpenoidy, związki fenolowe jak kwas fenolowy oraz kwas sulfonowy. Trawa pszeniczna jest naturalnym źródłem: witamin A, B1, B2, B3, B5, B6, B8, C oraz E i K, minerałów: wapń, magnez, sód, potas, fosfor.

Trawa pszeniczna a gluten

Jednym z najczęściej zadawanych pytań jeśli chodzi o ten suplement, jest to czy trawa pszeniczna zawiera gluten. W miarę wzrostu popularności rośliny, narosło na ten temat mnóstwo kontrowersji, a Internet roi się od sprzecznych ze sobą wpisów i publikacji.

Generalnie rzecz biorąc, gluten powodujący w naszym organizmie nadwrażliwość, czy różne inne niepożądane reakcje, znajduje się w nasionach lub ziarnach pszenicy – nie zaś w rosnącej roślinie, z której w wyniku jej zbioru ten superfood powstaje.

Żeń–szeń właściwy to roślina wyróżniająca się zawartością ponad 200 substancji wykazujących pozytywny wpływ na organizm: aminokwasów i peptydów, polisacharydów, olejków eterycznych, kwasów. Ponadto korzeń żeń–szenia dostarcza licznych witamin i składników mineralnych, reprezentowanych najliczniej przez witaminę C, witaminę E, witaminy z grupy B (B1, B2 oraz B12), a także żelazo, magnez, wapń, mangan, krzem, fosfor, cynk, molibden czy siarkę.

Najbardziej charakterystyczna jest natomiast obecność ginsenozydów, czyli związków saponinowych. Saponiny to związki pochodzenia roślinnego, które wykazują wysoką aktywność biologiczną. W korzeniu żeń–szenia występuje około 80 różnych związków saponinowych, które wykazują bardzo szerokie spektrum działania^[1].

Saponiny to związki, których działanie prozdrowotne wykazane zostało w licznych badaniach klinicznych. Jedną z najbardziej charakterystycznych właściwości saponin jest ich aktywność przeciwzapalna, polegająca na ograniczeniu syntezy związków prozapalnych (w tym interferonu gamma, tlenku azotu, cyklooksygenazy czy czynnika martwicy nowotworów TNF)^[2].